Aynılıklar

Çünkü farklı hayatlar yaşıyoruz.

Cümleye çünkü ile başladım çünkü bu yazılanları günlük yaşamdaki herhangi bir sorunun arkasına koyduğumuzda anlamlı olacağına inanıyorum.

Farklıyız.

Aynılıklar içinde uçtan uca farklı nefesler alıyoruz.

Hepimiz aynı kişileriz evet ama bir günü, bir ayı, bir yılı hatta bir ömrü farklı hayatlara bölüyoruz. Evdeyken farklı, yoldayken farklı, sevgilinle konuşurken, kocanla yemek yerken, çocuğun uyurken, asansördeyken, ders çalışırken, okula giderken, ofiste çalışırken, birine yol sorarken.

Bu farklılıkların hangisinde daha iyi hissediyorsak işte orası bizim için gerçekten ev oluyor. Huzur oluyor. Heyecan oluyor.

Bir de şu var, farklılıklarımız ne kadar aynılaşırsa o kadar kendimize dönüyoruz aslında. Burada ihtimalimiz bir tane değil. Toplam farklılıkları tek bir bedende toplayıp sırıtmadan da yönetebiliriz aynılaşarak, farklı kalarak bizden beklenmeyenleri yapıp insanları da şaşırtabiliriz. Limitleri zorlamak değil mesele limit olmadığını hissetmek.

Ya bu çocuk da deli işte, bu kızın sağı solu belirsiz dedikleri bundan başka bir şey değil.

Tüm bunları yaparken kendim olucam diyerek tüm benlikleri aynılaştırıp elli atmış kalp atışı aralığında yaşamak da bana göre değil. O zaman da herhangi biri olma ihtimalin yüksek. Herhangi birinin de nefes alıp almadığını anlamak zor.

Farklı yaşamlar iyidir.

Şaşırtamadığımız zaman kayboluruz.